Als productontwikkelaar heb ik principieel niets tegen
additieven in voedsel. Sommige toevoegingen maken een product veiliger,
constanter, betaalbaarder en soms zelfs lekkerder. Maar ik vind dan wel dat een
producent die in de weer is met een poedertje hier en een druppeltje daar, hier
eerlijk over moet zijn. Gelukkig hebben we een warenwetgeving die een fabrikant
verplicht om de belangrijkste zaken te vermelden.
Dat dit in de wereld van de wijnproducenten er heel anders
aan toe gaat, realiseerde ik me pas kort geleden, toen ik in een winkel voor
thuisbrouwers en wijnmakers voor een schap stond vol met zakjes poeder en
onbestemde vloeistoffen in kleine flesjes. Volgens de winkelier allemaal
toegestane toevoegingen voor het maken van wijn.
Mijn eerste gedachte was dat ik van alle benamingen behalve
sulfiet nog nooit een vermelding op een etiket van een fles wijn had gezien.
Het zou toch niet zo zijn dat een hele sector de regels aan zijn laars lapt? Na
wat nader onderzoek blijkt dit niet zo te zijn. De wijnmakers volgen netjes de
wetten die speciaal voor hen zijn opgesteld door de Europese Unie. Wetten die
dus afwijken van alle andere levensmiddelen die je in de supermarkt kunt kopen
en enkel gelden voor producten die zijn verkregen door alcoholische vergisting.
Zo schijnen er meer dan 60 stofjes te zijn die wijnmakers
gedurende het proces mogen toevoegen zonder dit te hoeven vermelden op het
etiket. Denk hierbij aan stofjes om smaakafwijkingen te maskeren, om de smaak
van hout na te bootsen en zelfs aroma’s om fruitige smaakjes mee te
accentueren. Ook toevoegingen met moeilijke namen zoals polyvinylpyrrolidon en
stofjes met een twijfelachtige oorsprong zoals vislijm zijn het vernoemen
waard.
Het lijkt er dus op dat veel commerciële wijn eerder een product
uit een laboratorium is dan een natuurproduct. Maar het etiket schept een heel
ander beeld. De wijndrinker dient te geloven dat de smaak afkomstig is van
ambacht, van bijzondere wijnstokken en een goed ‘terroir’.
Ik heb pas een Vin Naturel geproefd (een wijn zonder
toevoegingen) en vond dit super. Het heeft een ruw randje, en dat is juist wat
ik zo mooi vind. Maar deze wijnen zijn duur en niet algemeen verkrijgbaar, dus
ook ik blijf geregeld afhankelijk van regulier geproduceerde wijn.
Dat er zo nu en dan iets wordt toegevoegd dat leidt tot een
beter product vind ik geen ramp. Het zorgt er immers voor dat er meer technisch
goede en betaalbare wijn te krijgen is. Maar ik zou dan wel willen pleiten voor
het schrappen van de afwijkende wetgeving die geldt voor wijnmakers, zodat alle
additieven voortaan op het etiket van een fles wijn moeten staan. Hopelijk past
de hele opsomming er op.
