We gooien met ons allen te veel eten weg. De afgelopen
jaren hebben verschillende organisaties ons dit duidelijk gemaakt. Terugkijkend
heb ik bijzonder weinig concrete oplossingen voorbij zien komen. Ik denk dat
het tijd wordt om te gaan dóen, in plaats van enkel praten.
Het wezenlijk terugdringen van voedselverspilling doe je
niet door initiatieven te organiseren als debatten, ‘no-waste diners’ en treffende
reclamecampagnes. Met alleen ‘bewustwording creëren’ komen we er niet. Echt
resultaat bereik je met het inzetten van bijvoorbeeld technologische innovaties
die voorkómen dat voedsel in de vuilnisbak terecht komt.
Groente en fruit wordt vaak weggegooid, zowel in de
supermarkt als bij de consument thuis. Het is niet meer vers, het heeft ‘een
plekje’, dus gooien we het weg. Toch
zijn, dankzij innovatieve verpakkingen, groente en fruit al veel langer vers te
houden. De langere houdbaarheid die de verpakking oplevert, zorgt direct voor
minder derving. Ergo; we gooien minder product weg. Soms is het zo simpel.
Maar soms ook niet. Albert Heijn heeft recentelijk
aangegeven het verpakkingsmateriaal in de AGF-schappen terug te gaan dringen.
Dit klinkt ontzettend positief natuurlijk, en vanuit een bepaalde invalshoek zal
dit ook zo zijn. Maar als je weet dat een verpakking ook de functie van
houdbaarheidsverlenging heeft, zal de maatregel ongetwijfeld een neveneffect
hebben. Er zal weer meer groente en fruit worden weggegooid, zowel in de winkel
als thuis.
Ik vraag me af of Nederlandse supers en hun leveranciers
niet beter de handen ineen kunnen slaan: om gezamenlijk derving in het schap
zoveel mogelijk tegen te gaan bijvoorbeeld door te streven naar langere versheid.
Ook al spreekt dit misschien minder tot de verbeelding dan in de media te
verkondigen dat je het verpakkingsmateriaal gaat terugdringen.
Dit artikel verscheen eerder als column in het vakblad voedingsindustrie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten