Pleidooi voor Food Design

Bij de ontwikkeling en het in de markt zetten van nieuwe producten heb je te maken met enerzijds de technologie, wetenschap en industrie (de ’harde kant’) en anderzijds food design en marketing (de ‘zachte kant’).  Als productontwikkelaar zit ik er vaak tussenin en merk ik dat de zachte kant minzaam wordt afgedaan als ‘crea bea’ of ‘die lui die een beetje kokkerellen’. Onterecht, vind ik. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en even belangrijk zijn voor het succes van een nieuw product.

In de keuken wordt het fundament gelegd voor een nieuw te ontwikkelen product. Hier versmelten natuur (de ingrediënten), wetenschap (de chemische reactie tussen die ingrediënten) en cultuur (smaak, behoeftes en traditie) tot een product  dat we kunnen proeven, ruiken, zien en voelen. Als de fundering zwak is, is de kans klein dat dit leidt tot een succesvol product.

Een goed en lekker product verkoopt zich zelden vanzelf. Al in een heel vroeg stadium moet de uiteindelijke gebruiker (de doelgroep) geïdentificeerd worden. Wat zijn zijn behoeftes en drijfveren?  Sluiten de ingrediënten, smaak en vorm daar op aan? Zonder deze aansluiting kan het product best innovatief zijn, maar zal het moeilijk te vermarkten blijken. En zul je er dus niet de vruchten van plukken.

De stap die na de keuken volgt, is belangrijk. Eén product ontwerpen en maken is heel wat anders dan het op grote schaal industrieel bereiden. Nu komt de ‘harde kant’ om de hoek kijken. De producten moeten aan andere eisen voldoen: langer  houdbaar en stabiel zijn. Vaak zijn er  andere, meer industrieel toepasbare ingrediënten vereist. En dat allemaal tegen een prijs die de gebruiker er uiteindelijk voor wil betalen.

De zachte en de harde kant: je kunt het ene aspect niet als superieur zien ten opzicht van de ander.  De enige manier om te komen tot een succesvol product is álle aspecten van  productontwikkeling te erkennen én te respecteren.  En dat niet alleen: zonder een goede wisselwerking en samenwerking tussen technologie en design, tussen hard en zacht,  is de kans op een succesvolle realisatie van een nieuw product erg klein.

Dit stuk verscheen eerder in een column van het vakblad Voedingsindustrie

De weg van idee naar realisatie

Een idee is lucht. Je kunt erover dromen, erover fantaseren, erover vertellen, maar daar blijft het dan ook bij. Daarbij is geen enkel idee uniek. Ergens op de aardbol heeft minstens één iemand hetzelfde probleem of dezelfde behoefte geidentificeerd en had eenzelfde idee als jij. Demotiverend? Helemaal niet! De werkelijke uitdaging zit 'm namelijk niet in het idee bedenken, maar in de realisatie die daar op volgt.

De eerste te nemen stap om je idee te realiseren is om het concreet te maken. Wat is het nou eigenlijk, en wat dus niet? Afkaderen en aanscherpen dus, totdat je iets hebt wat je in één adem kunt uitleggen. De tweede stap is om je idee behalve in woorden ook uit te kunnen drukken in meerdere zintuigen. Visualiseer! Teken het en verzamel beelden die de sfeer weergeven. In geval van iets eetbaars; ga de keuken in! Je moet het ruiken, proeven, zien en voelen om het te begrijpen. Dan pas wordt het tastbaar. Dan pas spreken we niet meer van een idee, maar van een concept.

Nu heb je nog een lange weg te gaan. Ik houd meestal aan dat je op maximaal 5% van je realisatie zit, en dus nog 95% te gaan heb,t voordat jouw idee te implementeren is in de markt. Het concept moet getoetst worden. Is het technisch, economisch en juridisch haalbaar? Ga experimenteren, optimaliseren, doorrekenen, zo vaak als nodig is. Hierna is je idee klaar om op te schalen naar een commercieël interessante schaalgrootte.

Nu volgen er proefproducties, risico-analyses, HACCP studies, nog meer proefproducties, kostprijsberekeningen, houdbaarheidstudies en stabiliteitsoptimalisaties. Je kunt je zo voorstellen dat de weg van idee naar realisatie een lange is, met veel valkuilen op de route. Ik weet van deze valkuilen, omdat ik zelf al heel wat mensen ben tegengekomen die deze weg bewandeld hebben.

Je kunt je nu indenken waarom het idee dat jij bedacht nog helemaal niet bestaat… Degene die het eerder heeft bedacht, heeft óf de weg niet durven te bewandelen, óf is er niet in geslaagd de valkuilen te omzeilen. Jouw eigen kunnen, jouw inzicht en durf zijn naast een professionele aanpak de belangrijkste ingrediënten voor een succesvolle realisatie.

Dit stuk verscheen eerder in een column van het vakblad Voedingsindustrie